تدبیر خداوند براى دفع فساد
81. وَلَوْلاَ دَفْعُ اللهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ وَلَـکِنَّ اللهَ ذُوفَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِینَ
واگر خداوند بعضى مردم را به وسیله بعضى دیگر دفع نمى کرد زمین را فساد فرا مى گرفت، ولى خداوند بر جهانیان لطف و احسان دارد. (بقره/252)
تفسیر
خداوند نسبت به جهانیان لطف و مرحمت دارد که جلوى فراگیر شدن و همگانى شدن فساد را در روى زمین مى گیرد.
درست است که سنّت پروردگار بر این قرار گرفته که در این دنیا اصل آزادى اراده و اختیار حکومت کند و انسان ها در انتخاب راه خیر و شر آزاد باشند، ولى هنگامى که طغیان ستمگران جهان را در معرض فساد و تباهى عمومى قرار دهد خداوند جمعى از بندگان خود را برمى انگیزد و یارى مى کند که جلوى طغیان آنها را بگیرند و حالت اهریمنى آنها را در هم بکوبند و این یکى از الطاف