نمى دانند لذا ممکن است چیزى را ناخوش دارند، در حالى که سعادت آنها در آن است، یا از چیزى خشنود باشند در حالى که بدبختى آنها در آن است.
آنها با توجّه به علم محدود خود در برابر علم بى پایان خداوند نباید در برابر احکام الهى روى درهم کشند باید به طور قطع بدانند که خداوند رحمان و رحیم اگر جهاد و زکات و روزه و حج را تشریع کرده همه به سود آنهاست.
توجّه به این حقیقت روح انضباط و تسلیم در برابر قوانین الهى را در انسان پرورش مى دهد و درک و دید او را از محیط هاى محدود فراتر مى برد و به نامحدود یعنى علم بى پایان خدا پیوند مى دهد.(1)