صفحه ٢٧٨

بشرى خداوند ادیان کامل ترى را براى آنها فرستاده تا به مرحله نهایى تکامل که دین خاتم پیامبران پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) است رسیده.
امیرمومنان على (علیه السلام) در گفتارى که در کلمات قصار نهج البلاغه از او نقل شده این حقیقت را ضمن بیان عمیقى روشن فرموده است:
لاَنسُبَنَّ الإسلامَ نِسبَةً لَم یَنسُبها أَحَدٌ قَبلی: الإسلامُ هُوَ التَّسلیمُ، وَالتَّسلیمُ هُوَ الیَقینُ، وَالیَقینُ هُوَ التَّصدیقُ، وَالتَّصدیقُ هُوَ الإقرارُ، وَالإقرارُ هُوَ الأداءُ وَالأداءُ هُوَ العَمَلُ: در این عبارت امام مى فرماید: «اسلام را چنان تفسیر مى کنم که هیچ کس پیش از من آن را چنین تفسیرى نکرده باشد. (سپس شش مرحله براى اسلام بیان فرمود) اسلام همان تسلیم است (تسلیم در برابر فرمان خدا) و تسلیم همان یقین است (زیرا تسلیم بدون ایمان و یقین ممکن نیست) و یقین همان تصدیق است (چرا که تصدیق در درون قلب کافى نیست و باید آن را افشا کرد) و اقرار همان احساس مسؤولیّت است (چرا که بدون آن لفظى است بى معنا) و احساس مسؤولیّت همان عمل است (چرا که نتیجه احساس مسؤولیّت عمل است)».(1)
این روشن ترین تفسیرى است که براى اسلام در تمام جنبه ها مى توان بیان کرد.
موضوع جالبى که از آیه استفاده مى شود این است که سرچشمه اختلاف ها و کشمکش هاى مذهبى معمولاً از جهل و بى خبرى