مى کند که ارکان زندگى مادّى انسان را تشکیل مى دهند.
«متاع» به چیزى مى گویند که انسان از آن بهره مند مى شود و حیات دنیا به معنى زندگى پایین و پست است. بنابراین معناى جمله «ذلِکَ مَتاعُ الْحَیَوةِ الدُّنْیَا» چنین مى شود که اگر کسى تنها به این امور ششگانه به عنوان هدف نهایى عشق ورزد و از آنها به صورت نردبانى در مسیر زندگى انسانى بهره نگیرد چنین کسى تن به زندگى پستى داده.
در حقیقت جمله «الحَیوةِ الدُّنیا» (زندگى پایین) اشاره به سیر تکاملى حیات و زندگى است که زندگى این جهان نخستین مرحله آن محسوب مى شود. لذا در پایان آیه به آن زندگى عالى تر که در انتظار بشر است اشاره کرده و مى فرماید: «وَاللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَـَابِ»، یعنى سرانجام نیک در نزد خداوند است.(1)
***