درک مى کند. انسان به صورت یک فرد کامل از نظر عقیده در مى آید. این عقیده عمیق توحیدى، نخستین ثمره اش از یک سو بنده خالص خدا بودن و از بندگى بت ها و جبّاران و شهوات درآمدن و از سوى دیگر، دست استمداد به ذات پاک او دراز کردن است.
در واقع آیات گذشته سخن از توحید ذات و صفات مى گفت و در اینجا سخن از توحید عبادت و توحید افعال است.
توحید عبادت آن است که هیچ کس و هیچ چیز را شایسته پرستش جز ذات پاک خدا ندانیم، تنها به فرمان او گردن نهیم، تنها قوانین او را به رسمیّت بشناسیم و از هر نوع بندگى و تسلیم در برابر غیر ذات پاک او بپرهیزیم.
توحید افعال آن است که تنها موثّر حقیقى را در عالم او بدانیم، نه اینکه عالم اسباب را انکار کنیم و به دنبال سبب نرویم، بلکه معتقد باشیم هر سببى هر تأثیرى دارد آن هم به فرمان خداست. اوست که به آتش سوزندگى و به خورشید روشنایى و به آب حیات بخشى داده.
ثمره این عقیده آن است که انسان تنها متّکى به «اللّه» خواهد بود، تنها قدرت و عظمت را مربوط به او مى داند و غیر او در نظرش فانى، زوال پذیر و فاقد قدرت است.
این تفکّر و اعتقاد انسان را از همه کس و همه موجودات بریده
زندگی نمونه در تفسیر نمونه
جلد 1