و پرمعناى رسول خدا(صلى الله علیه وآله) که پیش از آن حضرت، سابقه نداشته این است که فرمود: رباخوارى بدترین نوع کسب هاست».(27)
نتیجه اینکه این گروه از روایات نیز دلالت روشنى بر حرمت ربا دارد; حرمتى شدید و مؤکّد.
گروه چهارم: روایاتى است که دلالت بر هلاکت رباخواران در دنیا دارد.
امام صادق(علیه السلام) مى فرمایند: «اِذا اَرادَ اللهُ بِقَوْم هَلاکاً ظَهَرَ فیهِمُ الرِّبا; هنگامى که خداوند اراده بر هلاکت قومى کند، ربا در میان آنها ظاهر مى گردد».(28)
معناى این روایت این است که ربا مجازات دنیوى نیز دارد و به هلاکت رباخواران منتهى مى شود.
همین معنا در روایت دیگرى نیز وارد شده است.(29)
ممکن است سؤال شود چرا خداوند اراده هلاکت مردم و قومى را مى کند، تا ربا در بین آنها شیوع پیدا کند و سبب نابودى آنها شود؟
پاسخ این سؤال روشن است، اراده خداوند بدون دلیل نیست،