وامى به او مى دهد که بعد از مدت مقرر همان مقدار را برگرداند و شرط مى کند که منزلش را به قیمت کمتر به او اجاره دهد) و یا اینکه زیاده انتفاعیه باشد، مانند اینکه مقدارى وام مى دهد و بعد از مدّت، همان مقدار را مى گیرد و چیزى را به عنوان رهن از او مى گیرد و شرط مى کند که در بهره گیرى از رهن آزاد باشد و یا اینکه زیاده وصفیه باشد، مانند اینکه درهم هاى شکسته و ناقص را وام مى دهد به شرط اینکه همان مقدار درهم سالم بازپس بگیرد و نیز تفاوتى نیست در رباى قرضى بین اینکه جنسى باشد که با پیمانه و وزن آن را مى فروشند یا با شمارش، مانند اینکه مقدارى تخم مرغ یا گردو(63) را وام دهد و بعد با زیاده بازپس گیرد».(64)
سخنان فقها در مورد اصل حرمت رباى قرضى
همه علماى شیعه و اهل سنّت رباى قرضى را حرام شمرده اند:
1. ابن قدامه که از بزرگان فقهاى اهل سنّت است در کتاب المغنى، تصریح مى کند که تمام فقها اجماع کرده اند بر اینکه رباى