و سهیمند، و عمل آنها گاه با چندین بار عمل منافى عفّت برابرى مى کند!
به هر حال این روایات به روشنى و با صراحت و با تأکیدهاى متعدّد دلالت بر تحریم ربا دارد، و آن را هم ردیف بزرگترین گناهان از نظر اسلام مى شمرد (تا حدّ زناى با محارم و حتّى فراتر)، و با توجّه به گستردگى این روایات و لحن شدید آنها اگر دلیلى بر حرمت ربا جز این گروه از روایات نبود کافى به نظر مى رسید.
گروه دوم: روایاتى است که ربا و تمام کسانى که به نوعى با آن ارتباط دارند را لعنت مى کند.
امیرمؤمنان على(علیه السلام) مى فرماید: «لَعَنَ رَسُولُ الله(صلى الله علیه وآله) اَلرِّبا وَآکِلَهُ وَبائِعَهُ وَمُشْتَریَهُ وَکاتِبَهُ وَشاهِدَیْهِ».(24)
پیامبر گرامى اسلام(صلى الله علیه وآله)در این روایت «ربا» و پنج طایفه را ـ که در ارتباط با ربا هستند ـ لعنت کرده است:
1. کسى که میهمان رباخوار مى شود و از غذایى که از پول ربا