صفحه ٤٦٨

(از روى استهزا) بگويند: آيا اينانند آنهايى كه خداوند، از ميان ما بر آنها منّت نهاده است؟ آيا خداوند به حال شاكران داناتر نيست؟

نكته ها:
بارها قرآن، بلند پروازى و پر توقّعى سرمايه داران كافر را مطرح و محكوم كرده است. آنان توقّع داشتند وحى و قرآن بر آنان نازل شود، از جمله: «أَ أُلْقِيَ الذِّكْرُ عَلَيْهِ مِنْ بَيْنِنا» «1» آيا در ميان ما وحى بر او نازل شد؟! «لَوْ لا نُزِّلَ هذَا الْقُرْآنُ عَلى  رَجُلٍ مِنَ الْقَرْيَتَيْنِ عَظِيمٍ» «2» چرا وحى بر مرد بزرگى از آن دو قريه نازل نشد؟!
مؤمن واقعى، شاكر نعمت ايمان است. شخصى نزد امام كاظم عليه السلام از فقر خود شكايت كرد.
حضرت فرمود: غنى ترين افراد به نظر تو كيست؟ گفت: هارون الرشيد. پرسيد: آيا حاضرى ايمان خود را بدهى و ثروت او را بگيرى؟ گفت: نه. فرمود: پس تو غنى ترى، چون چيزى دارى كه حاضر به مبادله با ثروت او نيستى. «3»

پيام ها:
1- تفاوت هاى اجتماعى، گاهى وسيله ى آزمايش و شكوفا شدن خصلت ها و رشد آنهاست. اغنيا، با فقرا آزمايش مى شوند. «فَتَنَّا بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ» 6: 53
2- برخى اغنيا، فقرا را تحقير مى كنند و خود را ارزشمند مى پندارند. أَ هؤُلاءِ ... مِنْ بَيْنِنا
3- فقراى با ايمان، برگزيدگان خدايند. «مَنَّ اللَّهُ عَلَيْهِمْ» 6: 53
4- پاسخ توهين هاى كافران، با نوازش و مهر الهى به مؤمنان داده مى شود.
أَ هؤُلاءِ ... بِأَعْلَمَ بِالشَّاكِرِينَ 
5- منّت الهى بر فقيران، نتيجه ى شكر آنان است. مَنَّ اللَّهُ ... بِالشَّاكِرِينَ 
6- خداوند طبق حكمتش عمل مى كند، نه توقّع مردم. «أَ لَيْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِالشَّاكِرِينَ» 6: 53
7- انبيا، نمونه ى بارز شاكران هستند. «بِالشَّاكِرِينَ» 6: 53 (فقرايى هم كه هدايت انبيا را پذيرفته اند، شاكر نعمت هدايت هستند.) «بِأَعْلَمَ بِالشَّاكِرِينَ» 6: 53