فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ»
سوره المائدة، آيه 70
لَقَدْ أَخَذْنا مِيثاقَ بَنِي إِسْرائِيلَ وَ أَرْسَلْنا إِلَيْهِمْ رُسُلًا كُلَّما جاءَهُمْ رَسُولٌ بِما لا تَهْوى أَنْفُسُهُمْ فَرِيقاً كَذَّبُوا وَ فَرِيقاً يَقْتُلُونَ «70»
همانا ما از بنى اسرائيل پيمان گرفتيم و پيامبرانى به سوى آنان فرستاديم.
(امّا) هرگاه پيامبرى برايشان سخن و پيامى آورد كه دلخواهشان نبود، گروهى را تكذيب كرده و گروهى را كشتند.
نكته ها:
شايد مراد از ميثاقِ بنى اسرائيل، همان محتواى آيه ى قبل يعنى ايمان به خدا و معاد و عمل صالح باشد و شايد مراد پيروى از انبيايى باشد كه در خود اين آيه با كلمه «رُسُلًا» مطرح شده و شايد همان پيمانى باشد كه در آيات 93 سوره ى بقره و آيه ى 81 سوره ى آل عمران گذشت. يعنى عمل به آنچه خدا بر آنها نازل كرده بود.
در آيه ى قبل گفتيم كه صِرف وابستگى به اديان آسمانى براى نجات از قهر خدا كافى نيست، بلكه ايمان و عمل صالح لازم است. اين آيه، نمونه اى براى آيه ى قبل است كه بنى اسرائيل با اين كه وابسته به دين آسمانى بودند، چه كارها كه نكردند؟!
اين كه اين سوره با جمله ى «أَوْفُوا بِالْعُقُودِ» آغاز شده و ماجراى غدير در آيه ى 67 مطرح شده و در اين آيه پيمان شكنى و كشتن اولياى خدا و تكذيب آنان مطرح شده، مى تواند ضمن افشاگرى از حالات بنى اسرائيل، مايه ى عبرت و زنگ خطرى براى مسلمانان باشد تا پيام و پيمان غدير خم را ناديده نگيرند.
پيام ها:
1- بنى اسرائيل، علاوه بر حضرت موسى، پيامبران ديگرى نيز داشتند. «أَرْسَلْنا إِلَيْهِمْ رُسُلًا»
2- راه انبيا مطابق با تمايلات نفسانى نيست. «جاءَهُمْ رَسُولٌ بِما لا تَهْوى أَنْفُسُهُمْ»