جزء «7»
سوره المائدة، آيه 82
لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَداوَةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَ الَّذِينَ أَشْرَكُوا وَ لَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُمْ مَوَدَّةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ قالُوا إِنَّا نَصارى ذلِكَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّيسِينَ وَ رُهْباناً وَ أَنَّهُمْ لا يَسْتَكْبِرُونَ «82»
قطعاً سرسخت ترين مردم را در دشمنى نسبت به اهل ايمان، يهوديان و مشركان خواهى يافت، و نزديك ترينشان را از نظر دوستى با مؤمنان، كسانى خواهى يافت كه مى گويند: ما نصرانى هستيم. اين (دوستى) به آن جهت است كه برخى از آنان كشيشان وراهبانند وآنان تكبّر نمى ورزند.
نكته ها:
«قِسّيس»، به معناى كشيش است و به عالمان دينى كه عهده دار رياست مذهبى مسيحيان هستند، گفته مى شود. و «رهبان» به معنى تَرسا به عابدان مسيحى گفته مى شود.
شأن نزول اين آيه تا آيه ى 85، خوشرفتارى نجاشى، پادشاه حبشه و مسيحيان آن كشور را با مسلمانان مهاجرى گفته اند كه به رياست جعفربن ابى طالب عليهما السلام در سال پنجم بعثت از مكّه به آن ديار هجرت كردند و در حمايت نجاشى، از تعرّض مشركان و فرستادگانشان به حبشه مصون ماندند. در همان حال كه يهوديان مدينه با ديدن معجزات واخلاق والاى پيامبر، ايمان نمى آوردند و در توطئه ها عليه مسلمانان شركت مى كردند، پيمان مى شكستند و فتنه بر مى انگيختند، روحانيون مسيحى در حبشه، با شنيدن آيات سوره ى مريم، گريستند و از مسلمانان جانبدارى كردند. «1»
امام صادق عليه السلام پس از تلاوت اين آيه فرمود: «أولئك كانوا قوما بين عيسى و محمّد و ينتظرون محمّد صلى الله عليه و آله» اين علماى مسيحى و راهبان گروهى بودند كه در زمانى ميان حضرت عيسى عليه السلام و حضرت محمّد صلى الله عليه و آله زندگى مى كردند و منتظر آمدن پيامبر اسلام بودند. «2»