صفحه ١٦٤

2- شرك، بزرگ ترين گناه نابخشودنى است. «لا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ»
3- انسان بايد در حالتى بين بيم و اميد نسبت به مغفرت الهى باشد. «لِمَنْ يَشاءُ»
4- شرك، مايه گمراهى و دورى از هرگونه كمال است. «ضَلالًا بَعِيداً»

سوره النساء، آيه 117

إِنْ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ إِلَّا إِناثاً وَ إِنْ يَدْعُونَ إِلَّا شَيْطاناً مَرِيداً «117»
 (مشركان) به جاى خدا، جز معبودانى مؤنث (كه نام زن بر آنها نهاده اند مانند لات و مناة وعُزّى ) نمى خوانند وجز شيطان سركش وطغيانگر را نمى خوانند.

نكته ها:
آيه ى قبل، مشركان را در ضلالت و گمراهى دانست، اين آيه، علّت آن را پرستش بت ها و پيروى از شيطان مى داند.
مراد از معبودانِ مؤنث در آيه «إِناثاً»، يا بت هايى است كه مشركان نام هاى مؤنث چون لات و مناة و عُزّى بر آنها مى گذاشتند و يا فرشتگان كه به عقيده ى مشركان دختران خدا بودند. شايد هم مراد از «اناث» در آيه، موجود تأثيرپذير و ضعيف است و لذا صلاحيّت پرستش را ندارد.

پيام ها:
1- معبودهاى غير الهى، يا ضعيفند يا طيغانگر. إِلَّا إِناثاً ... إِلَّا شَيْطاناً مَرِيداً
2- فرار از معبود حقّ، راهى جز پناه به معبودهاى باطل و شيطان ندارد. إِلَّا إِناثاً ... إِلَّا شَيْطاناً مَرِيداً
3- همه ى راههاى انحرافى، به يك راه- پيروى از شيطان- منتهى مى شود. «إِنْ يَدْعُونَ إِلَّا شَيْطاناً مَرِيداً»
4- پرستش هر معبودى جز خداوند در حقيقت شيطان پرستى است. يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ ... شَيْطاناً مَرِيداً