صفحه ٦٩

نكته ها:
شيطان، گاهى از دور چيزى را به افراد القا و وسوسه مى كند و گاهى از نزديك همدم آنان مى شود. مؤمنان از وسوسه ها و القائات شيطان مى گريزند، امّا آنگونه كه در آيه ى 36 سوره ى زخرف مى خوانيم: «مَنْ يَعْشُ عَنْ ذِكْرِ الرَّحْمنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطاناً فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ» هركه از ياد خدا رخ برتافت، شيطانى براى او برمى انگيزيم تا يار و همنشين دائمى او باشد.

پيام ها:
1- هم بخل وترك انفاق بد است، هم انفاق ريايى. در آيه ى پيشين از بخل نكوهش شد و در اينجا از بخشش هاى رياكارانه. يَبْخَلُونَ، يُنْفِقُونَ ... رِئاءَ النَّاسِ
2- عامل ريا، عدم ايمان واقعى به خدا و قيامت است. «رِئاءَ النَّاسِ وَ لا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ لا بِالْيَوْمِ الْآخِرِ»
3- هدف از انفاق، تنها سير كردن گرسنگان نيست، چون اين هدف با رياكارى هم تأمين مى شود. بلكه هدف، رشد معنوى انفاق كننده نيز مى باشد. «يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ رِئاءَ النَّاسِ»
4- خداوند رياكاران را دوست ندارد. لا يُحِبُّ مَنْ كانَ مُخْتالًا فَخُوراً ... وَ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ رِئاءَ النَّاسِ
5- دل كه از خدا تهى شد، جايگاه هميشگى شيطان مى شود. لا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ ... يَكُنِ الشَّيْطانُ لَهُ قَرِيناً

سوره النساء، آيه 39

وَ ما ذا عَلَيْهِمْ لَوْ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ أَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقَهُمُ اللَّهُ وَ كانَ اللَّهُ بِهِمْ عَلِيماً «39»
و بر ايشان چه مى شد، اگر به خداوند و روز قيامت ايمان مى آوردند و از آنچه خداوند، روزى آنان كرده (از روى اخلاص، نه ريا) انفاق مى كردند؟ و خداوند به نيّت آنان داناست.