صفحه ٣٤٤

قيامت است. «1»

پيام ها:
1- آزمايش الهى عمومى است، هرگز از فتنه ها غافل نشويم. «حَسِبُوا أَلَّا تَكُونَ فِتْنَةٌ»
2- عقائد نبايد بر اساس حدس و گمان باشد. حَسِبُوا ...
3- براى مدّتى در خط مستقيم بودن مهم نيست، مهم حسن عاقبت است. «ثُمَّ تابَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ ثُمَّ عَمُوا وَ صَمُّوا» «ثُمَّ عَمُوا» نشانه آن است كه بنى اسرائيل بعد از بازگشت لطف خداوند، تا مدّتى در خط صحيح بودند؛ ولى دوباره منحرف شدند.
4- غرور و خودبرتربينى و گمان و وهم، انسان را كور و كر و از شناخت صحيح، محروم مى سازد. وَ حَسِبُوا ... فَعَمُوا وَ صَمُّوا
5- كسى توقّع نداشته باشد كه بى امتحان، به جايى برسد. «حَسِبُوا أَلَّا تَكُونَ فِتْنَةٌ»
6- لطف الهى تا حدّى است كه حتّى بدون عذرخواهى انسان، به سوى او سرازير مى شود. «فَعَمُوا وَ صَمُّوا ثُمَّ تابَ اللَّهُ»
7- خداوند مهربان است، ولى انسان ها لجوج اند. «تابَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ ثُمَّ عَمُوا»
8- كثرت رهرو نشانه ى حقّانيّت راه نيست. «ثُمَّ عَمُوا وَ صَمُّوا كَثِيرٌ مِنْهُمْ»
9- ايمان به نظارت خداوند در زندگى انسان نقش مهمى دارد. «وَ اللَّهُ بَصِيرٌ»

سوره المائدة، آيه 72

لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قالُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ وَ قالَ الْمَسِيحُ يا بَنِي إِسْرائِيلَ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبِّي وَ رَبَّكُمْ إِنَّهُ مَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ وَ مَأْواهُ النَّارُ وَ ما لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنْصارٍ «72»
همانا كسانى كه گفتند: خداوند، همان مسيح پسر مريم است، قطعاً كافر شدند.
 (چگونه چنين مى گويند) در حالى كه مسيح خود مى گفت: اى بنى اسرائيل! خدا را