وچون عالم دیگر براى تحصیل وسیله نیست براى همیشه در چنین وضعى خواهد ماند.
این موضوع درست به آن مى ماند که انسان بر اثر شهوت رانى ها و هوس بازى ها از روى علم و عمد چشمان خود را از دست بدهد و تا پایان عمر مجبور شود نابینا بماند.
بدیهى است این سرنوشت مخصوص کافرانى است که از روى علم و عمد راه کفر و دشمنى با حق را بپیمایند.(1)