صفحه ٢٩٤

بدیهى است که تعبیر «کُن» (باش) در حقیقت بیان اراده قطعى خداست، وگرنه نیاز به سخنى نیست، یعنى به مجرّد اینکه اراده او بر چیزى تعلّق گرفت و فرمان آفرینش صادر شد فوراً لباس هستى بر آن پوشانده مى شود.(1)

***