و چون کتمان شهادت و خوددارى از اظهار آن با دل و روح انجام مى شود آن را یک گناه قلبى معرّفى کرده است.
ممکن است مردم ندانند چه کسى قادر بر اداى شهادت است و چه کسى نیست و نیز ممکن است مردم ندانند در آنجا که اسناد و گروگانى وجود ندارد چه کسى طلبکار و چه کسى بدهکار است، خداوند همه اینها را مى داند و هر کس را طبق اعمالش جزا مى دهد.(1)