این تعبیر ضمناً اشاره اى به این حقیقت است که ما منابع اینها را در اختیار شما گذاشتیم، بنابراین نباید از انفاق کردن بخشى از طیّبات و پاکیزه ها و سرگل آن در راه خدا دریغ کنید.(1)
تعبیر «طیّبات» (پاکیزه ها) هم پاکیزگى ظاهرى را شامل مى شود و ارزش داشتن براى مصرف و هم پاکیزگى معنوى، یعنى اموال شبهه ناک وحرام؛ زیرا افراد باایمان از پذیرش همه اینها کراهت دارند.
بى شک انفاق در راه خدا براى تقرّب به ذات پاک اوست و مردم هنگامى که مى خواهند به سلاطین و شخصیّت هاى بزرگ تقرّب جویند بهترین اموال خود را به عنوان تحفه و هدیه براى آنها مى برند، در حالى که انسان هاى ضعیفى همچون خودشانند. چگونه ممکن است انسان به خداوند بزرگى که تمام عالم هستى از اوست به وسیله اموال بى ارزش و از مصرف افتاده تقرّب جوید. اینکه مى بینیم در زکات واجب و حتّى در قربانى نباید از نوع نامرغوب استفاده کرد در همین راستاست. به هر حال باید این فرهنگ قرآنى در میان همه مسلمین زنده شود که براى انفاق، بهترین را انتخاب نمایند.(2)
***