الصّراط المستقیم: «خدایا پیوسته ما را به راه راست هدایت فرما».
تشبیه «ایمان» و «کفر» به «نور» و «ظلمت» رساترین تشبیهى است که در این مورد به نظر مى رسد. نور منبع حیات و همه برکات و آثار حیاتى و سرچشمه رشد و نمو و تکامل و جنبش و تحرّک است. نور آرامبخش و مطمئن کننده و آگاه کننده و نشان دهنده است، در حالى که ظلمت رمز سکوت و مرگ، خواب و نادانى، ظلالت و وحشت است. ایمان و کفر نیز چنین هستند.(1)