صفحه ٨٧

اخوّت و برادرى
 از امتیازات اسلام آن است كه اصلاحات را از ریشه شروع مى كند. مثلا مى فرماید: « إِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا»(216) تمام عزّت براى خداست، چرا به خاطر كسب عزّت به سراغ این و آن مى روید؟ یا مى فرماید: « أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا»(217) تمام قدرت ها از اوست، چرا هر ساعتى دور یك نفر مى چرخید!؟ در این آیه نیز مى فرماید: همه ى مؤمنین با یكدیگر برادرند، بعد مى فرماید: اكنون كه همه برادر هستید، قهر و جدال چرا؟ همه با هم دوست باشید.
 بنابراین براى اصلاح رفتار فرد و جامعه باید مبناى فكرى و اعتقادى آنان را اصلاح كرد.
 طرح برادرى واُخوّت وبكارگیرى این واژه، از ابتكارات اسلام است.
 در صدر اسلام پیامبر صلى الله علیه وآله به همراه هفتصد و چهل نفر در منطقه ى «نخیله» حضور داشتند كه جبرئیل نازل شد و فرمود: خداوند میان فرشتگان عقد برادرى بسته است، حضرت نیز میان اصحابش عقد اُخوّت بست و هر كس با كسى برادر شد.
 ابوبكر با عمر، عثمان با عبدالرّحمن، سلمان با ابوذر، طلحه با زبیر، مصعب با ابوایّوب انصارى، حمزه با زیدبن حارثه، ابودرداء با بلال، جعفر طیّار با معاذبن جبل، مقداد با عمّار، عایشه با حفصه،