معارف بوک

امّ سلمه با صفیّه و شخص پیامبرصلى الله علیه وآله با على علیه السلام عقد اخوّت بستند.(218)
 در جنگ اُحد، پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله دستور داد دو نفر از شهدا، به نام هاى عبداللَّه بن عمر و عمربن جموح را كه میانشان برادرى برقرار شده بود، در یك قبر دفن كنند.(219)
 برادرى نسبى، روزى گسسته خواهد شد، «  فَلَا أَنسَابَ بَيْنَهُمْ  »(220) ولى برادرى دینى حتّى در قیامت پایدار است. « إِخْوَانًا عَلَىٰ سُرُرٍ مُّتَقَابِلِينَ »(221)
 رابطه ى اُخوّت، اختصاص به مردان ندارد، بلكه این تعبیر در مورد زنان نیز بكار رفته است. «وَإِن كَانُوا إِخْوَةً رِّجَالًا وَنِسَاءً »(222)
 دوستى و برادرى باید تنها براى خدا باشد. اگر كسى با دیگرى بخاطر دنیا دوست شود، به آنچه انتظار دارد نمى رسد و در قیامت نیز دشمن یكدیگر مى شوند.(223) قرآن مى فرماید: در قیامت، دوستان با هم دشمن مى گردند جز متّقین. «الْأَخِلَّاءُ يَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلَّا الْمُتَّقِينَ»(224)
 آنچه مهم تر از گرفتن برادر است، حفظ برادرى است. در روایات از كسانى كه برادران دینى خود را رها مى كنند به شدّت انتقاد شده و سفارش شده است كه اگر برادران از تو فاصله گرفتند، تو با آنان رفت و آمد داشته باش. «صِلْ مَن قَطعك»(225)