صفحه ١٢٢

شیوه برخورد صبورانه
پیامبر عزیز اسلام از طرف خداوند مأمور به صبر بود.
 صبر كن تا فرمان خدا برسد. «وَاصْبِرْ حَتَّىٰ يَحْكُمَ اللَّهُ »(279)
 صبر كن كه پاداش نیكوكاران ضایع نمى شود. «وَاصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ»(280)
 صبر كن همانگونه كه پیامبران اولوا العزم قبل از تو نیز صبر كردند. «فَاصْبِرْ كَمَا صَبَرَ أُولُو الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ »(281)
 صبر كن زیرا كه خداوند در سایه این صبر تو را رشد مى دهد. «و لربك فاصبر»(282)
 صبر كن كه بى حوصلگى تو را در تنگنا قرار مى دهد. یونس صبر نكرد، گرفتار ماهى شد. «فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَلَا تَكُن كَصَاحِبِ الْحُوتِ »(283)
 صبر كن زیرا كه وعده هاى ما به صابران، حق و قطعى است. «فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ »(284)
 هم صبر در برابر سخنان ناروا و تهمت ها و مسخره ها و تحقیرها، هم صبر در برابر رفتارهاى ناروا. «اصْبِرْ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ »(285)
 از اینكه چهار مرتبه فرمان صبر در برابر گفتار مخالفان آمده است «فَاصْبِرْ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ »(286) معلوم مى شود بهانه گیرى ها و نیش ها و