صفحه ٩٦

در بعضى آمد و رفت ها همراه و در كنار رسول خدا صلى الله علیه وآله قرار مى گرفت جذب این مكتب و رهبر شد و با اختیار اسلام را پذیرفت.
 در آیه ششم سوره توبه درباره امان دادن به دشمن و پناهندگى او سخن به میان آمده و در فقه اسلامى نیز ضمن مباحث جهاد بحثى پیرامون امان دادن مطرح است كه نقل آن در اینجا ضرورتى ندارد.
 
سیره پیامبر (ص) در پذیرش صلح
پیامبر اسلام صلى الله علیه وآله از طرف خداوند مأمور شد كه اگر دشمنان به صلح تمایل داشتند او نیز تمایل نشان بدهد. « وَإِن جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَهَا »(231)
 اسلام جنگ طلب نیست و از قدرت خود سوء استفاده نمى كند و از پیشنهاد صلح استقبال مى كند، ولى باید مسلمانان در مرحله اى از قدرت باشند كه پیشنهاد صلح از سوى دشمن باشد «و ان جنحوا...» و قبول یا ردّ پیشنهاد از اختیارات رهبر است نه مردم. «فاجنح» ولى چون احتمال مى رود كه پیشنهاد صلح صادقانه نباشد، نیاز به توكل بر خداست «و توكل على اللّه» همان گونه كه حضرت على علیه السلام به مالك اشتر مى نویسد: «لا تدفعن صلحا دعاك الیه عدوك و لكن الحذر الحذر من عدوك بعد صلحه فان العدوّ ربما قارب لیتغفّل» صلح پیشنهادى دشمن را رد نكن، ولى پس از صلح هوشیار و از نیرنگ دشمن بر حذر باش زیرا گاهى نزدیكى دشمن براى غافل گیر كردن است.