صفحه ١٥

سیماى پیامبر اسلام
 * وجود پیامبر منّتى بود بر بشریّت: «مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ»(8)
 رحمتى بود براى هستى: «رحمةً للعالمین»(9)
 الگوى ابدى بود براى نسل بشر: « فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ »(10)
 گواه و شاهدى بود بر همه انبیاء: «جِئْنَا بِكَ عَلَىٰ هَٰؤُلَاءِ شَهِيدًا »(11)
 * خداوند دو وصف رأفت و رحمت را كه از اوصاف الهى است، براى پیامبرش نیز آورده است: «رئوفٌ رحیم»(12)
 اگر به مكه سوگند مى خورد به خاطر حضور پیامبر در آنجاست: « لَا أُقْسِمُ بِهَٰذَا الْبَلَدِ وَأَنتَ حِلٌّ بِهَٰذَا الْبَلَدِ (۲)»(13)
 اگر ما براى یك لحظه بر او صلوات مى فرستیم، آفریدگار هستى و فرشتگان معصوم دائماً بر پیامبر صلوات مى فرستند: «إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ »(14)
 * خداوندى كه دنیا را اندك و قلیل مى شمرد: «مَتَاعُ الدُّنْيَا قَلِيلٌ »(15)، خُلق پیامبر را عظیم مى داند: «إِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ »(16)
 ما فراموشكاریم، اما خداوند وعده داده كه آنچه بر پیامبرش نازل