جعفر را به خانه خود برد و پیامبر صلى الله علیه وآله، على علیه السلام را به منزل آورد و از همان اوان كودكى مربّى او گردید.
بر خلاف رهبرانى كه هنگام احساس خطر، اول جان خود را از حادثه به در مى برند و پا به فرار مى گذارند و مردم و هواداران رادر گرفتارى ها رها مى كنند، پیامبرصلى الله علیه وآله در مكه ماندند و به برخى هواداران خود فرمان هجرت به حبشه را صادر فرمودند و به هنگام هجرت به مدینه نیز اول مسلمانان را فرستادند و بعد خودشان هجرت نمودند.
مشورت با مردم
در كارهایى كه از طرف خدا فرمان مخصوصى صادر نشده و كار به خود امت واگذار شده بود، گاه و بیگاه پیامبر با مردم مشورت مى كرد و حتى در مواردى رأى دیگران را بر نظر خود مقدّم مى داشت. در جنگ احد پیامبر صلى الله علیه وآله شورایى تشكیل داد ودرباره اینكه براى جنگیدن از مدینه بیرون بروند یا در مدینه سنگر بگیرند مشورت نمود. نظر شخص پیامبر صلى الله علیه وآله و عدّه اى دیگر سنگربندى در مدینه بود. ولى اكثر جوان هایى كه از یاران پیامبر بودند به بیرون رفتن از مدینه تمایل نشان دادند و گفتند: یا رسول اللّه صلى الله علیه وآله ما تابع شما هستیم ولى چون از ما نظر خواستید عقیده ما بیرون رفتن است.
در اینجا پیامبر صلى الله علیه وآله رأى جوانان پرشور و مؤمن را بر رأى دیگران و حتى بر رأى خود مقدّم داشت و سلاح برداشت و عازم جبهه نبرد