معارف بوک

ملتى كه متوجه عالم غيب و قيامت نباشد، هر چه از طريق دنياى بيشتر بخواهد به راحتى برسد در حقيقت به سختى بيشتر مى رسد. اگر انسان چشم اش را از قيامت بردارد، به اسم رفاه و آسايش، سختى و رنج براى خود فراهم كرده و سراسر زندگى را به دخمه هاى تنگِ تو در تو تبديل مى كند. حضرت صادق (ع) مى فرمايند: «مَنْ تَعَلَّقَ قَلْبُهُ بِالدُّنْيَا تَعَلَّقَ قَلْبُهُ بِثَلَاثِ خِصَالٍ، هَمٍّ لَا يَفْنَى وَ أَمَلٍ لَا يُدْرَكُ وَ رَجَاءٍ لَا يُنَال»؛ «1» هر كس دل خود را متوجه دنيا بكند قلب خود را به سه خصلت گرفتار كرده؛ به حُزنى كه پايان ناپذير است، آرزويى كه غيرقابل دسترسى است و اميدى كه دست نايافتنى است.
اگر در موضوع مورد بحث با دقت كامل عنايت فرمائيد به اين نتيجه خواهيد رسيد كه تمدن غربى تلاش كرد مرگ را بميراند، اما در پرتو چنين تفكر و تلاشى تمام زندگى اش را ميراند و اگر چشم ما تحت تأثير ظاهر زندگى غربى نباشد اين موضوع را به خوبى مى توانيم ببينيم.