عنوان يك مرحله ى دوست داشتنى در كنار زندگى تلقى نكند، در مسير حق حركت نمى كند و به انتخاب هاى ناصحيحى دست مى زند كه نمونه ى بسيار روشن آن را امروز در تمدن غربى مى بينيم.
قرآن مى فرمايد: «إِنَّ الَّذِينَ يَضِلُّونَ عَن سَبِيلِ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ بِمَا نَسُوا يَوْمَ الْحِسَابِ»؛ «1» براى آن هايى كه از مسير الهى منحرف شدند عذاب دردناكى هست، و علت اين كه از مسير الهى منحرف شدند غفلت و فراموشى آن ها از مرگ و روز حساب بود.
تمدن غربى و غفلت از مرگ
در حال حاضر فرهنگ غربى به هر گونه معنويتى كه او را متوجه حيات ابدى نمايد، پشت كرده و لذا مرگ از منظر آن فكر و فرهنگ پنهان شده و به همان اندازه حرص به دنيا و دامن زدن به شهوات زندگى آن را اشغال كرده است. پيران را به سراى سالمندان مى فرستد و قبرستان ها را از محل سكونت مردم كيلومترها دور مى كند تا به گمان خود مرگ را از زندگى خود دور كند، زيرا قبرستان ها يادآور مرگ اند و پيران