پیامبر صلى الله علیه وآله زود باور و سراپاگوش است: « وَيَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ»(252) ولى در عمل هرگز تحت تأثیر گفته ها و سوگندهاى آنها قرار نمى گرفت.
براى مبارزه از همه نوع امكانات و تجهیزات نظامى استفاده مى كرد، تعلیم تیراندازى را حتى براى نوجوانان لازم مى دانست و برد و باخت را در این زمینه جایز مى شمرد و مى فرمود: به خاطر یك تیرى كه به سوى دشمن خدا رها مى شود هم سازنده آن و هم رها كننده آن و هم كسى كه آن را خریده و در اختیار سرباز اسلام قرار داده است، به بهشت مى روند.
در برابر منافقان مى بینیم كه ساختمان مسجد آنان را خراب مى كند و به هنگام جنگ تبوك، منافقان در یك خانه تیمى مشغول توطئه بودند پیامبر كه دید در این لحظه حساس دشمن چنین طرحى مى ریزد دستور داد خانه را بر سر این منافقان خراب كردند(253) و پیامبر نسبت به زنده آنان با شدّت رفتار كرد «واغلظ علیهم» و به مرده منافقان نماز نمى خواند. «لَا تُصَلِّ عَلَىٰ أَحَدٍ مِّنْهُم مَّاتَ أَبَدًا »(254)
سستى و بى تفاوتى در قاطعیت مكتبى او راهى نداشت. ابولهب عموى پیامبر بود. امّا سوره «تَبّت» با لحن تندى درباره او نازل شد، آرى، دست كارشكن باید قطع شود گرچه عموى پیامبر باشد. در این زمینه فرمان صریح در قرآن آمده كه پیامبر و مؤمنان حق استغفار براى
سیره پیامبر اکرم(ص)
حجة الاسلام محسن قرائتی