صفحه ٦٦

شخصیّت آنان شد. و به همین خاطر مسلمانان، بسیارى از اسیران را آزاد كردند. رسول خداصلى الله علیه وآله مى فرمود: از همان لباس و غذاى خود به آنان بدهید و نام آنها را با كلمه جوانمرد صدا بزنید، تا احساس ناراحتى نكنند.
 با غنى و فقیر یكسان برخورد مى نمود. در گفتگوها از جدال و سخنان غیر لازم خوددارى مى كرد. هرگز دنبال عیبجویى و بدگویىِ این و آن نبود.
 پیامبر جلوى هر افراط وتفریطى را مى گرفت.
 1- همین كه شنید شخصى با داشتن اطفال تمام اموالش را وقف كرده و چیزى براى فرزندان به ارث نگذاشته، ناراحت شد و فرمود: این افراط كارى درست نیست.
 2- همین كه شنید بعضى از یاران خواب و خوراك و همسر را رها و به عبادت پرداخته اند آنان را احضار و توبیخ كرد و مردم را از ستایش زیاد باز مى داشت.
 3- همین كه شنید زنى را در جبهه اسیر كرده اند و بعد از اسارت او را از كنار جنازه مردش عبور داده اند تا دل زن بیشتر بسوزد به شدت ناراحت شد و فرمود: گر چه زن كافر و دشمن و در جنگ در برابر مسلمانان به پا خاسته و دشمن ماست، ولى اكنون كه اسیر شده، ما نباید بیش از رفتار عادلانه با اسیر، دل او را بسوزانیم و عبور دادن این زن اسیر از كنار جنازه كار افراطى و دور از اعتدال است.