صفحه ٤٩

 اولاً: مسكن اصلى براى زن خانه است. «وَقَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ »
 ثانیاً: اگر لازم شد از خانه خارج شوید جلوه گرى نكنید. «َولَا تَبَرَّجْنَ»
 ثالثاً: به هنگام سخن با مردم با نرمى و كرشمه و ناز حرف نزنید تا بیمار دلى در شما طمع نكند. « فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ»(159)
 بنابراین سالم بودن زن به تنهایى كافى نیست، بلكه باید در كوچه و بازار حواسّ دیگران را به خود جلب نكند. جالب اینكه قرآن مى فرماید: حتى اگر یك نفر هوسباز و بیمار دل طمع كند (ولى سایر مردم عفیف باشند) شما بخاطر همان یك نفر با نرمش سخن نگو «الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ» و نفرمود: «الّذین فى قلوبهم مرض»