صفحه ١٣٨

2- پیامبر اسلام صلى الله علیه وآله گروهى را براى تبلیغ نزد كفار فرستاد. كفار نمایندگان پیامبر را كشتند و تنها سه نفر توانستند فرار كنند. این سه نفر در مسیر بازگشت دو نفر از كفار قبیله بنى عامر را به انتقام كشته شدن دوستان خود كشتند، در حالى كه آن دو نفر بى تقصیر بودند. قرآن آنان را به خاطر این عمل خودسرانه توبیخ كرد كه چرا بدون دستور پیامبر دست به این عمل زدید؟ (321) «لَا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّـهِ وَرَسُولِهِ»
 3- قوم بنى تمیم از پیامبر صلى الله علیه وآله امیر و حاكم خواستند. خلیفه اول و دوم هر كدام شخصى را پیشنهاد كردند و با هم مشاجره مى كردند كه كاندیداى من بهتر است، آیه نازل شد: «لَا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّـهِ ... و لا ترفعوا اصواتكم»
 4- امام معصوم علیه السلام به شخصى فرمود: این دعا را بخوان: «لا اله الّا اللّه...» تا آنجا كه مى فرماید: «یحیى و یمیت». شنونده از پیش خود جمله اى اضافه كرد و گفت: «و یمیت و یحیى» حضرت فرمودند: جمله تو صحیح است، اما آنچه من مى گویم بگو و سپس آیه «لَا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّـهِ وَرَسُولِهِ» را براى او تلاوت فرمودند.
 5 - بعضى از اصحاب پیامبر اسلام صلى الله علیه وآله خواب و خوراك و آمیزش با همسر را بر خود حرام كردند. حضرت ناراحت شده و مردم را جمع كرده و فرمودند: من خودم غذا مى خورم، مى خوابم و با همسرم زندگى مى كنم. راه و روش و سیره زندگى من این است، پس هر كس از این راه پیروى نكند، از من نیست. «فمن رغب عن سنّتى فلیس منّى»