صفحه ٦٠

توصيه به عبادت و معنويت هم مي‌کند آن توصيه‌ها رويکرد دنيايي دارد، نظم و انضباطش هم براي هر چه بيشتر بهره‌مند شدن از دنياست، حتی آن وقتی که راست مي‌گويند و از دروغ بيزارند براي بهتر استفاده‌کردن از دنياست، همه‌ي توجه آن فرهنگ دنياست، بدون اين‌كه جهتِ متعالي بشر را در نظر داشته باشد. اگر ما به معني واقعي روي معنويّت وقت نگذاريم و زندگي زميني خود را به آسمان متصل نکنيم و غرب و پيشرفت غربي را مقصد خود قرار دهيم، چيزي نمي‌گذرد که مي‌بينيم همه چيز از دست‌مان رفته است، با نسلي روبه‌رو خواهيم بود که هيچ احساسي نسبت به اهداف مقدس جمهوري اسلامي ندارد، هرچند كه همه‌ي كارخانه‌هايمان به‌‌كار باشد و همه‌ي پارك‌هايمان سرسبز و همه‌ي خيابان‌هايمان پر از ماشين و جاده‌هايمان از معضل ترافيک رها شده، همه‌ي موزه‌ها پر رونق و استخرها پر آب، ولي نسلي سرگردان و بي‌هويت كه نمي‌داند چه بايد بكند. آيا فاجعه‌اي از اين بزرگ‌تر هست كه انسان همه‌چيز به‌دست آورده باشد ولي خود را باخته باشد؟
 
  غفلت از مقام امام
  امام‌شناسي سرمايه‌ي بزرگي است تا انسان‌ها بفهمند به کجا بايد نظر داشت. توجّه به نمونه‌ي كامل حياتِ زميني، يعني انسان معصوم، ما را از افراط و تفريط باز مي‌دارد و از ورطه‌هاي مهيبِ زندگي‌سوز نجات مي‌بخشد. البته بايد بعد از معرفت به مقام امام، قلب را آماده كرد تا همين امروز امامان از طريق هدايتِ قلبي، ما را از هدايت ‌خاص خودشان سيراب