ديانت را براي امور شخصي بگذارد. اينها اعتراضهاي حضرت زهراعلیها السلام را به چيزي نگرفتند که فرمودند با اين کار در امور دنيايي و آخرتي ناکام ميشويد،(32) و متأسفانه بعد از روبهروشدن با ناکاميها و بحرانها، باز هم آنطور که بايد و شايد ريشهي مشکل را تحليل نکردند، تا آنکه حضرت امام حسین علیه السلام در کربلا عمق فاجعه را نماياند، و روشن کرد وقتي اصالت به منافع دنيايي داده شود بهترين انسانها به مسلخ ميروند و در نتيجه جامعه يک روز هم روي خوش به خود نخواهد ديد، همچنان که با غفلت از مرحوم مدرّس مردم ايران بيست سال گرفتار رضاخان شدند.
آفت توليد بدون توحيد
بينشي که در سقيفه حاکم است اگر به ايمان هم نظر دارد، آن ايمان را براي رونق اقتصاد ميخواهد و پيشرفت اقتصادي مد نظر اوست و لذا اگر در جايي دستورات الهي با پيشرفتِ مد نظر او سازگاري نداشت، با اصالتدادن به پيشرفت، از کنار آن دستور رد ميشود، چون در اين بينش، صعود معنوي به خودي خود اصالت ندارد، بلکه معنويت را هم براي تأمين دنيا ميخواهد. چنين نگاهي به دين، آرامآرام نهتنها دين را به حاشيه ميراند بلکه آن را مزاحم پيشرفت ميبيند و يک نحوه بدبيني نسبت به آن پيدا ميکند.
لازم است عزيزان توجه داشته باشند که با چه رويکردي بايد به پيشرفتهاي اقتصادي چشم دوخت و با چه بينشي به آنها پرداخت. به
راز شادي امام حسین علیه السلام در قتلگاه
چه شد که کار به قتل امام حسین علیه السلام کشيده شد