امروز هم بايد پيام كربلا را بگيريم و با آن زندگي كنيم، و متوجه شويم اگر اصالت را به چيزي جز ايمان داديم دير يا زود بهترين چهره‌هاي معنوي خود را به مسلخ مي‌کشانيم. از خداوند عاجزانه تقاضامندم به حقيقت حسین علیه السلام و ياران او ما را متوجه عبرت‌هايي بگرداند که بايد از کربلا براي زندگي امروز خود به دست آوريم.
غفلت از عقل قدسي شريعت
از خود بپرسيم آيا ما بايد زندگي‌مان را از دستورات وحي الهي بگيريم كه صاحب هستي توسط پيامبرش صلی الله علیه و آله به ما رسانده است، يا زندگي‌مان را بر اساس عقل بنده و جناب‌عالي و فلان كارشناس و فلان تكنسين و فلان متخصّص و روان‌شناس تنظيم کنيم؟ آيا اين کار منطقي است كه جز به برنامه‌ي خالق هستي، به برنامه‌ي ديگري اعتماد کنيم؟ بعضي‌ها گفته‌اند كه راجع به قيامت براي کودکان و جوانان چيزي نگوييد، چون از نظر روان‌شناسي خوب نيست. اين حرف چه اندازه قابل اعتماد است؟ ائمه دين علیهم السلام به ما فرموده‌اند: «إِنَّمَا قَلْبُ الْحَدَثِ كَالْأَرْضِ الْخَالِيَةِ مَا أُلْقِيَ فِيهَا مِنْ شَيْءٍ قَبِلَتْهُ.»؛(42) قلب جوان مانند زمين خالى است كه هر بذرى در آن افشانده شود قبول نمايد. لذا طبق دستورات ائمه‌ي دين علیهم السلام بايد از همان کودکي از قيامت براي آن‌ها سخن گفته شود تا
راز شادي امام حسین علیه السلام در قتلگاه
چه شد که کار به قتل امام حسین علیه السلام کشيده شد