مسخره و استهزاى دیگران
استهزا، در ابتداى نظر یك گناه، ولى در باطن چند گناه است؛ مثلاً در مسخره كردن، گناهانِ تحقیر، خوار كردن، كشف عیوب، اختلاف افكنى، غیبت، كینه، فتنه، تحریك، انتقام و طعنه به دیگران نهفته است.
ریشه هاى مسخره
1- گاهى مسخره كردن برخاسته از ثروت است كه قرآن مى فرماید: «وَیلٌ لِكلّ هُمَزة لُمَزة، الّذى جَمع مالا و عَدّده»(195) واى بر كسى كه به خاطر ثروتى كه اندوخته است، در برابر انسان و پشت سر او عیبجویى مى كند.
2- گاهى ریشه استهزا، علم و مدارك تحصیلى است كه قرآن درباره این گروه مى فرماید: «فَرِحوا بما عِندهم مِن العِلم و حاقَ بهم ما كانوا به یَستهزؤن»(196) آنان به علمى كه دارند شادند و آنچه را مسخره مىكردند، آنها را فرا گرفت.
3- گاهى ریشه مسخره، توانایى جسمى است. كفّار مى گفتند: «مَن اَشدُّ مِنّا قُوّة»(197) كیست كه قدرت و توانایى او از ما بیشتر باشد؟
4- گاهى انگیزه مسخره كردن دیگران، عناوین و القاب دهان پر كن اجتماعى است. كفّار فقرایى را كه همراه انبیا بودند