بگوییم كه ما غیبت تو را كردهایم ناراحت مى شود (به گفته بعضى از مراجع تقلید(227))، نباید به او گفت، بلكه باید بین خود و خداوند توبه كنیم و اگر امكان دسترسى به شنوندگان است، به نحوى با ذكر خیر و تكریم از آنها تحقیر گذشته را جبران كنیم و اگر غیبت شونده ناراحت نمى شود از خود او حلالیّت بخواهیم.
شیخ طوسى در شرح تجرید بر اساس حدیثى از پیامبر صلى الله علیه وآله مى فرماید: اگر غیبت شونده غیبت را شنیده است، جبران آن به این است كه نزد او برویم و رسماً عذر خواهى كرده و حلالیّت بخواهیم، امّا اگر نشینده است، باید هرگاه یادى از غیبت شونده كردیم، براى او استغفار نماییم. «انّ كفّارة الغیبة أن تستغفر لمَن اغتبتَه كلّما ذكرتَه»(228)
موارد جواز غیبت
در مواردى غیبت كردن جایز است، به بعضى از موارد آن اشاره مىكنیم:
1- در مقام مشورت؛ یعنى اگر شخصى درباره دیگرى مشورت خواست، ما مى توانیم عیبهاى كسى كه مورد مشورت