است كه انسان هدف قیام تمام انبیا را برقرارى عدل مى داند و در انتظار حضرت مهدى علیه السلام است كه برجسته ترین هدفش پركردن زمین از عدل و داد است. به قیامتى عقیده دارد كه تمام ریز و درشت كارش را ثبت شده در برابر خود حاضر مى یابد، با دید الهى است كه تمام رهبران الهى خود را عادل و عدل گستر مىدانند. آرى، این عقائد است كه مى تواند بهترین زمینه برقرارى عدل را در انسان ایجاد كند.
امّا كسى كه هستى را بى صاحب و بى حساب مىداند، آفرینش را بى طرح و بى نقشه مى پندارد، آینده را نابودى و نیستى خیال مى كند و براى كل هستى هدفى قائل نیست، دلیلى براى عادل بودن ندارد.
آرى، ممكن است كه چند روزى به خاطر فشار اجتماعى یا جرائم و كیفرهاى قانونى، یا جلب نظر مردم ویا كسب موقعیّت و محبوبیّت، دست از پا خطا نكند و قیافه و ژست عدالتخواهى و عدالت دوستى را به طور عاریه اى به خود ببندد، ولى همین شخص به خاطر دید مادّى كه بر كلّ نظام هستى دارد وآفرینش را با هدف و طرح نمى داند، عدالت را قلباً باور ندارد.
گستره عدل
عدالت، یكى از محورهاى اصلى اسلام است به طورى كه در میان صفات خداوند، بعد از توحید مطرح شده است. چنانكه در مرجعیّت دینى، امام جمعه و جماعت، قاضى،