است. «ان تَسخروا منّا فانّا نَسخرُ منكم كما تَسخرون»(205)
ج: روز قیامت براى مسخره كنندگان روز حسرت بزرگى است. «یا حَسرَةً على العِباد ما یأتیهم من رسولٍ الاّ كانوا به یَستهزؤن»(206)
د: در حدیث مى خوانیم: مسخره كننده با بدترین وضع جان مى دهد. «ماتَ بِشَرّ مَیتَة»(207)
ه : امام صادق علیه السلام فرمود: كسى كه بر مؤمنان طعنه مى زند یا كلامشان را ردّ مى كند، خدا را ردّ كرده است.(208)
خاطره
* یكى از كارهاى مبارك رسول خدا صلى الله علیه وآله تغییر نام افراد و مناطقى بود كه داراى نامى زشت بودند.(209) زیرا نامهاى بد، وسیله اى براى تمسخر و تحقیر مى شوند.
* عقیل برادر حضرت على علیه السلام بر معاویه وارد شد، معاویه براى تحقیر او گفت: درود بر كسى كه عمویش ابولهب لعنت شده قرآن است! عقیل نیز فورى پاسخ داد: درود بر كسى كه عمّه او «حمّالة الحطب» است. (یعنى زن ابولهب كه دختر عمّه معاویه بود)(210)