«مَن یَشفَع شَفاعةً حَسنة یَكن لَه نَصیبٌ منها»(173)
اسلام براى اصلاح میان مردم، احكام ویژه اى قرار داده است، از جمله:
1- دروغى كه از گناهان كبیره است، اگر براى آشتى واصلاح گفته شود، جرم و گناهى ندارد. «لا كِذبَ على المُصلِح»(174)
2- نجوا و درگوشى سخن گفتن كه از اعمال شیطان و سبب دغدغه بینندگان و مورد نهى است،(175) اگر براى اصلاح و آشتى دادن باشد، گناهى ندارد. «لا خَیرَ فى كثیر مِن نَجواهم الاّ مَن اَمر بِصدَقةٍ او مَعروفٍ او اِصلاح بین النّاس»(176)
3- با اینكه عمل به سوگند واجب و شكستن آن حرام است، امّا اگر كسى سوگند یاد كند كه دست به اصلاح و آشتى دادن میان دو نفر نزند، اسلام شكستن این سوگند را مجاز مى داند. «ولاتجعلوا اللَّه عُرضَة لایمانكم ان...تصلحوا بین الناس»(177)
در تفاسیر مى خوانیم كه میان دختر و داماد یكى از اصحاب پیامبر اختلاف شد و پدر عروس سوگند یاد كرده بود كه دخالت نكند. این آیه نازل شد كه سوگند را وسیله ترك نیكى و تقوى و اصلاح قرار ندهید.
4- با اینكه عمل به وصیّت، واجب و ترك آن حرام است، امّا اگر عمل به وصیّت میان افرادى فتنه و كدورت مى آورد،