كسب عزّت به سراغ این و آن مى روید. یا مى فرماید: «انّ القوّة لِلّه جَمیعاً»(148) تمام قدرتها از اوست، بعد نتیجه مى گیرد كه چرا هر ساعتى دور یك نفر هستیم!؟
در این آیه نیز مى فرماید: همه مؤمنین با یكدیگر برادرند، بعد مى فرماید: اكنون كه همه برادر هستید، قهر و جدال چرا؟ پس همه با هم دوست باشید.
بنابراین براى اصلاح فرد و جامعه باید مبناى فكرى و اعتقادى را اصلاح كرد، بعد رفتار انسان را.
طرح برادرى و اُخوّت و بكارگیرى این واژه، از ابتكارات اسلام است. در صدر اسلام پیامبر صلى الله علیه وآله به همراه هفتصد و چهل نفر در منطقه «نخیله» حضور داشتند كه جبرئیل نازل شد و فرمود: خداوند میان فرشتگان عقد برادرى بسته است، حضرت نیز میان اصحابش عقد اُخوّت بست و هر كس با دیگرى كه همفكرش بود برادر مى شد. مثلاً:
ابوبكر با عمر - عثمان با عبدالرحمن - سلمان با ابوذر - طلحه با زبیر - مصعب با ابوایّوب انصارى - حمزه با زیدبن حارثه - ابودرداء با بلال - جعفر طیّار با معاذبن جبل - مقداد با عمّار - عایشه با حفصه - ام السلمه با صفیّه و شخص پیامبر صلى الله علیه وآله با حضرت على علیه السلام برادر شدند.(149)
در جنگ اُحد پیامبر اكرم صلى الله علیه وآله دستور داد دو نفر از شهدا (عبداللَّه بن عمر و عمربن جموح) را كه میانشان برادرى