داشته باشیم؛
* دروغ یك نوع نفاق است، زیرا انسان چیزى را به زبان مى گوید كه خود نیز در دل آن را باور ندارد. «یَقولون بِاَلسِنَتهم ما لیسَ فى قُلوبِهم»(104)
* دروغ گاهى در سیماى یك تهمت در مى آید و نسبت ناحقّى به شخصى پاك داده مى شود. «اَرادَ بِاَهلِك سُوء»(105)
* دروغ گاهى در قالب سوگند در مى آید، یعنى سوگند دروغ یاد مى كنند. «یَحلِفونَ بِاللَّه...»(106)
* دروغ گاهى در قالب گریه ظاهر مى شود. چنانكه برادران یوسف شبانه و اشك ریزان نزد پدر آمدند كه یوسف را گرگ پاره كرد. «و جاؤا أباهُم عِشاءً یَبكون»(107)
* دروغ تنها با زبان نیست، بلكه گاهى با عمل است. برادران یوسف پیراهن یوسف را با خون آمیختند و با دروغِ عملى مطلب خود را اظهار داشتند. «بِدَمٍ كَذِب»(108)
* اسلام مردم را حتّى از دروغ شوخى نهى فرموده است.(109)
* دروغ، كلید بسیارى از گناهان است.(110)
* دروغ، انسان را از چشیدن مزه ایمان محروم كرده(111) وسبب خرابى ایمان مى شود.(112)