است و نه دين او، چون انسان‌ها با بي‌ديني خود رزق مقسوم‌شان را تنگ مي‌کنند. تجربه‌ي تاريخي به ما نشان داد که بعد از دوران دفاع مقدس چون حرصِ داشتن دنيا ما را گرفت، زندگي‌مان سخت‌تر شد، با اين‌که در حال حاضر امکانات بيشتري در اختيار داريم. پس اين قاعده را نبايد فراموش کرد که هرچه از شريعت الهي بيشتر فاصله بگيريم و از تقوي دورتر شويم زندگي‌مان بيشتر در پريشاني و پشيماني فرو مي‌رود.
هدف گمشده
حضرت اميرالمؤمنين(علیه السلام) به فرزند خود مي‌فرمايند: «اعْلَمْ يَا بُنَيَّ أَنَّكَ إِنَّمَا خُلِقْتَ لِلْآخِرَةِ لَا لِلدُّنْيَا وَ لِلْفَنَاءِ لَا لِلْبَقَاءِ وَ لِلْمَوْتِ لَا لِلْحَيَاة»(19) بدان اي فرزندم كه تو براى آن جهان آفريده شدهاى نه براى اين جهان، و براى نيستى در اين دنيا آفريده شده‌اي، نه براى زندگانى جاودان، و براى مردن آفريده شده‌اي، نه براي زنده‌بودن. خداوند ما را براي اين خلق کرده است که با آماده کردن خود در اين دنيا، به ابديت بپيونديم و در آن عالم، با زندگي حقيقي خود روبه‌رو شويم، ولي از بس در دنيا فرو رفته‌ايم، يادمان مي‌رود که کار و هدفمان چيست؛ فراموش کرده‌ايم براي چه هدفي در اين دنيا آمده‌ايم، مي‌گويند: دو نفر به طرف ايستگاه قطار رفتند، وقتي به ايستگاه رسيدند، فهميدند قطار نيم‌ساعت پيش حرکت کرده است. براي قطار بعدي که نيم‌ساعت ديگر مي‌آمد بليط تهيه کردند و تصميم گرفتند در اين فاصله در کافه‌ي کنار ايستگاه استراحت کنند، با هم گرم صحبت