فقيه كيست؟
عالمان دين براي رسيدن به «عقايد صحيح» علم کلام را شکل دادند تا بر مبناي آيات الهي و سخنان معصومين(علیهم السلام) بفهميم کدام باور حق است و کدام عقيده باطل و خرافي و وَهمي است و براي رسيدن به «اخلاق فاضله» علم اخلاق را تدوين کردند تا بر مبناي آيات الهي و سيره و سخنان معصومين(علیهم السلام) بدانيم کدام رفتار صحيح است و کدام رفتار غير اخلاقي است و صحيح نيست. علماء براي رسيدن به «احکام شرعي» علم فقه را نيز تدوين نمودند تا بر مبناي آيات الهي و سخنان معصومين(علیهم السلام) معلوم شود واجب چيست و حرام کدام است و کدامين اعمال مباح يا مستحب و يا مکروه است و چه عملي شرط صحت است و چه عملي جزء عبادت. حال اين سؤال پيش مي‌آيد كه فقيه كيست؟! در اصطلاح ديني «فقيه» يعني كسي كه در زمان غيبت امام معصوم(علیهم السلام) با تعمّق در دستورات دين، حرام و حلال دين خدا را معلوم مي‌کند تا در شرايطي که دسترسي به امام معصوم امکان ندارد، ما از آداب زندگي ديني در روي زمين محروم نشويم و امامان معصوم نيز ما را به فقها ارجاع داده اند. هرکس توانايي کشف حکم خدا را در امور فوق داشته باشد فقيه است. اگر شما هم مقدمات لازم را جهت کشف حکم خدا در مقدمات استنباط مثل علم رجال و اصول فقه و ... طي کنيد فقيه ميشويد، برويد درسش را بخوانيد، تحقيقاتش را بكنيد، روش و خط‌مشي آن‌را درست طي کنيد، شما هم فقيه ميشويد. به نظر بنده وقتي انسان بر روي فقه مطالعه مي‌كند و متوجه عظمت آن مي‌شود به اين نتيجه مي‌رسد که علمي مظلوم‌تر از فقه در اين