ابتدا و انتهاي شريعت
اگر از بنده بپرسند شريعت از کجا شروع مي‌شود؟ عرض مي‌کنم: از خدا شروع مي‌شود و با بعثت پيامبر(صلی الله علیه و آله) و ولايت امامان(علیهم السلام) امتداد مي‌يابد تا ولايت فقيه. زيرا حاکم اسلامي مظهر شريعت است. آيا مي‌شود دين‌داري کرد و نسبت به ولي امر مسلمين ارادت نداشت؟ ما نبايد ولايت فقيه را از جنبه‌ي سياسي صِرف در محافل بحث کنيم و از ابعاد روحاني و معنوي آن غفلت نمائيم و ندانيم به همان دليل که ولايت الهي را پذيرفته‌ايم ولايت فقيه را قبول داريم، چون ولايت فقيه ظهور ولايت خدا است در زمان غيبت امام زمان(عج). ابوسفيان با دين به صورت سياسي صِرف برخورد کرد. او مي‌گفت: محمد از طرف بني هاشم دين آورد تا با بني اميه مقابله کند. او متوجه نبود که وَحي الهي و شريعت محمدي(صلی الله علیه و آله) يعني چه. اين نوع نگاه سياسي به دين، دين‌داري نيست؛ دين يک حقيقتي است از عالم غيب، بايد به آن ايمان آورد و به آن عشق ورزيد و روح و روان خود را با آن آشنا کرد. در همين رابطه عرض مي‌کنم ولايت فقيه نيز يک مسأله‌ي شرعي است که سياست آن هم عين ديانت آن است، نه اين‌که يک مسأله‌ي سياسي صرف باشد. معلوم است که در دين‌داري کامل، سياست نيز نهفته است و ما بر اساس تبرّي از کفر و شرک مي‌گوئيم «مرگ بر آمريکا».
پيامبر(صلی الله علیه و آله) حامل دين خداست و اهل بيت(علیهم السلام) ادامه‌ي نبوت‌اند، جهت تبيين درست دين. علماي دين ادامه‌ي امامت و شريعت هستند، از اين رو امام خميني«رضوان‌الله‌تعالي‌عليه» فرمودند: «قضيه‌ي ولايت فقيه يك چيزى نيست