صفحه ١٠١

معاويه در سال پنجم قبل از بعثت ، از مادري به نام هند و پدري به نام ابوسفيان(35) متولد شد و در جنگ بدر و احد و احزاب بر ضد اسلام شرکت کرد. روزي پيامبر صلی الله علیه و آله ديدند ابوسفيان بر شتر سرخ‌موي سوار است و معاويه آن را مي‌راند و برادرش عُتبه زمام شتر را به دست گرفته است، فرمودند: «اللهم العن الرّاکب و القائد و السائق»؛ خدايا! سواره را و آن‌کس را که افسار شتر را مي‌کشد و آن‌کس را که آن را مي‌راند لعنت کن. بالأخره معاويه در فتح مکه مجبور به پذيرش اسلام شد و در سال هجدهم هجري بعد از آن که برادرش «يزيد بن ابوسفيان» که حاکم شام بود مُرد، از سوي خليفه‌‌ي دوم به حکومت شام منصوب شد و بعد از شهادت حضرت علي علیه السلام در سال چهلم و تحميل صلح بر امام حسن علیه السلام  توانست به آرزوي ديرينه‌ي خود برسد و به اسم خليفه‌ي مسلمين، فرهنگ جاهليت اموي را با قالب اسلامي حاکم نمايد تا آن‌جايي که معاويه زمينه را براي ولايتعهدي فرزند ميگسار و سگ‌بازش يعني يزيد فراهم کرد و در سال شصتم هجري به هلاکت رسيد و يزيد به جاي او نشست.
  همان‌طور که قبلاً در جريان مغيرة بن شعبه عرض شد که براي فرزندش مطرف نقل مي‌کند، معاويه تلاش مي‌کرد نام رسول خدا صلی الله علیه و آله را دفن کند، سراسر خلافت خود را بر مبناي حذف اسلام مديريت کرد، از رذائل اخلاقي او که در کتب معتبر نقل کرده‌اند سخني به ميان نمي‌آوريم،