معارف بوک

که این خود گام دیگرى براى توزیع عادلانه ثروت محسوب مى گردد.

    مالکیّت در اسلام
از نظر اسلام، مالکیّت «واقعى و مطلق» مخصوص خداست و مالکیّت او نسبت به همه چیز و همه موجودات در پهنه جهان هستى، مالکیّت حقیقى است و جنبه «تکوینى» دارد، نه قراردادى و قانونى و تشریعى چرا که او آفریدگار همه چیز و مدیر و مدبّر آنهاست:
( لَّهُ مَا فِى السَّمَواتِ وَ مَا فِی الأَرضِ ; آنچه در آسمان ها و زمین است از آن اوست).(1)
بنابراین مالکیّت دیگران باید با اجازه و فرمان خدا و طبق قوانین او صورت گیرد.

    مالکیّت شخصى و کار
اسلام مالکیّت شخصى را محترم شناخته و هرکس را مالک دسترنج خود مى داند، و کار را پایه مالکیّت مى شناسد.
این یک قانون طبیعى است که اسلام آن را امضا کرده است، چرا که هرکس مالک طبیعى خود و نیروهاى خویش است. دسترنج و فرآورده هاى هرکس در واقع تبلورى از نیروهاى وجودى او محسوب مى گردد، بنابراین همان طور که انسان مالک خود و نیروهاى خویش است مالک کار و دسترنج خود نیز مى باشد.