پس از اصل توحید، برنامه اسلام، دعوت به عدالت، بندگى پروردگار، تقوى و پرهیزکارى، پاکى، امانت، حذف تبعیضات ناروا، کار و کوشش و علم و دانش است. اسلام به تفکّر و اندیشه و پرهیز از هرگونه اختلاف و تشتّت دعوت مى کند:
( قُلْ إِنَّمَآ أَعِظُکُم بِوَاحِدَة اَن تَقُومُوا لِلهِ مَثْنَى و فُرَادَى ثُمَّ تَتَفَکَّروُا; بگو تنها شما را به یک چیز دعوت مى کنم و آن این که براى خدا، تنها یا دسته جمعى قیام کنید، و سپس فکر و اندیشه خویش را بکار اندازید).(1)
اسلام پیشنهاد مى کند که دین را از طریق آزادى آمیخته با منطق و استدلال بپذیرند، نه با اکراه و اجبار زیرا ایمان و عقیده، قابل اجبار نیست:
( لاَاِکْرَاهَ فِى الدِّینِ قَدتَّبَیَّنَ اَلرُّشْدُ مِنَ الغَىِّ; در دین اکراه و اجبارى نیست چرا که راه حق از گمراهى، آشکار است).(2)
اسلام آخرین دین آسمانى
همان گونه که یک انسان باید دوره هاى مختلف آموزشى و تربیتى را طى کند تا به سطح تحصیلات نهایى برسد (مانند دوره دبستان، دبیرستان و... از نظر مذهبى و آموزش دینى نیز جهان بشریّت دوره هاى مختلف تکاملى را پیموده تا به دوره نهایى که اسلام است رسیده است.