معارف بوک

    روابط مسلمانان با سایر ملل
در این جا نیز اسلام دستورهاى دو جانبه اى دارد:
از یکسو: براى حفظ استقلال و اصالت جامعه اسلامى ترتیبى اتخاذ نموده که از هضم شدن مسلمانان در جوامع غیر اسلامى و یا نفوذ دیگران در شئون حیاتى آنها مصون بمانند، و به همین جهت به مسلمانان دستور مى دهد که غیر مسلمانان را تکیه گاه و محرم اسرار خودتان قرار ندهید:
( لاَ تَتَّخِذُوا بِطَانَةً مِّنْ دُونِکُمْ لاَ یَأْلُونَکُمْ خَبَالاً; اسرارتان را در اختیار بیگانگان نگذارید چرا آنها از هر شر و فسادى درباره شما فرو گذارى نخواهند کرد!(1)
و نیز دستور مى دهد با آنها که از در دشمنى در آمده اند طرح دوستى نریزید، مگر این که در وضع خود تجدیدنظر کرده و دست از خصومت باز دارند.
قرآن مجید مى فرماید:
( لاَّتَجِدُ قَوْماً یُؤمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الاْخِرِ یُوَآدُّونَ مَنْ حَآدَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ )«هرگز نمى بینى کسانى که ایمان به خدا و روز رستاخیز دارند طرح دوستى با دشمنان خدا و پیامبر بریزند).(2)
از سوى دیگر: براى این که جوامع اسلامى بتوانند به صورت «یک واحد پر قدرت و فعّال جهانى» زندگى کنند و از جنبه هاى مثبت دیگران با احترام متقابل و شرایط صحیح بهره ببرند، اجازه مى دهد که با همه «اهل