صفحه ٧٤

بنابراین روشن است که سود و نتیجه عبادات و نیایش ها متوجّه عبادت کنندگان مى شود.
«اثر تربیتى» عبادات - در صورتى که با توجّه مخصوص و آداب خاصّش انجام شود - قابل انکار نیست، به طور قطع خدا نیازى به نیایش ما ندارد و این ما هستیم که با نیایش و عبادت او به «نتایج بزرگ تربیتى و اخلاقى» مى رسیم.
به گفته دکتر «الکسیس کارل»دانشمند و محقّق معروف:
«هنگامى که کلمات منطقى براى امیدوارى نمى توان یافت، نیایش، انسان را امیدوار مى کند، «و قدرت ایستادگى در برابر حوادث بزرگ» را به او مى بخشد، این کیفیّت ممکن است در همه کس آشکار گردد».(1)
در جاى دیگرى از کتاب خود مى گوید: «نیایش بر روى صفات و خصائل انسان اثر مى گذارد بنابراین باید نیایش را پیوسته انجام داد».(2)
در ادامه مى گوید:
«اجتماعاتى که احتیاج به نیایش را در خود کشته اند معمولا از فساد و زوال مصون نخواهند بود».(3)
اثر عبادت و نیایش به قدرى عجیب و سریع است که حتّى گاهى در جسم انسان آثار شگفت آورى از خود ظاهر مى سازد و از طرق حسّى آثار آن را مى توان مشاهده نمود.
به گفته همان دانشمند: