صفحه ٦٦

  وقتي روح بر بدن حاكم باشد
  اگر بدن تابع روح باشد و جنبه‌ی معنوی انسان بر جنبه‌ی مادی او غالب شود آن قدری غذا مي‌خواهد كه روح او بتواند بدن خودش را زيبا نگه‌ دارد، چون روح زيباست، کافی است ما به جای نظر به بدن، به روح خود توجه کنیم و بخواهیم نیازهای روحی خود را برآورده سازیم، در آن صورت روح ما به بهترین شکل بدن ما را تدبیر می‌کند و میل‌های ما را در کنترل خود قرار می‌دهد که از حدّ متعادل خود خارج نشود و روح را از تحرک و پرواز باز ندارد. امّا اگر با توجه بیشتر به بدن، امیال مربوط به بدن بر روح حكومت كند، هیچ وقت از خوردن دست بر نمی‌دارد، انسان در آن حالت آن قدر می‌خورد که دیگر نتواند بخورد و حرصِ‌ بیشترخوردن در او تمام نمي‌شود. وقتي حرصِ خوردن به ميدان بیاید هرگز انسان سير نمي‌شود، به این جهت وقتی از خوردن دست می کشد که دیگر جایی برای خوردن نداشته باشد. این حالت را مقایسه کنید با وقتی که روح انسان بر بدن او حاكم باشد و شما نظر به روح خود داشته باشید و بخواهید روح شما امکان پرواز به عالم معنا را در خود حفظ